زمین ۱۱۴ میلیون سال پیش، صبح، درست پیش از دمیدن آفتاب: نخستین گل سیاره ی ما گلبرگ هایش را باز می کند تا به روی خورشید بوسه بزند. پیش از این واقعه ی مهم، که خبر یک دگرگونی انقلابی در حیات گیاهی بود، سیاره ی زمین، به مدت میلیون ها سال، پوشیده بود از خزه و گیاه. احتمال داده می شود که نخستین گل جهان چندان عمر نکرده باشد، و گل ها باید پدیده ای کمیاب و در انزوا بوده باشند. زیرا در آن زمان، شرایط نباید برای رشد گلها چندان مناسب بوده باشد. با وجود این، طبیعت به آستانه ی تحولی مهم می رسد، و ناگهان انفجاری از رنگ ها و رایحه ها زمین را فرا می گیرد. البته در آن زمان کسی نبوده است تا شاهد این انفجار رنگ و رایحه باشد.
بعدها، این موجوداتی قشنگ و خوشبو، که نامشان گل است، نقشی اساسی در تحول آگاهی انواع دیگر موجودات ایفا کردند. قرار بود آدمها به سوی این گلها کشیده شوند و ستایششان کنند. وقتی آگاهی بشر رشد یافت، گلها نخستین چیزی بودند که بی آنکه ارزش مصرفی داشته باشند، یعنی بی آنکه نقشی در بقای انسان ایفا کنند، مورد توجه و علاقه ی آدمی قرار گرفتند. گلها الهام بخش بسیاری از هنرمندان، شاعران، و عارفان شدند.
دیدن زیبایی گل، آدم ها را بیدار می کرد تا زیبایی های نهفته در خویش را ببینند؛ همان زیبایی هایی که پاره های اساسی وجود انسانی ست. نخستین بارقه ی ادارک زیبایی، مهم ترین حادثه ی تکامل آگاهی بشری ست. احساس شادمانی و عشق، به شدت به ادراک زیبایی گره خورده است. گل ها روییدند تا برای ما نماد صوری آن
چیزهایی شوند که در وجود ما متعالی، قدسی، و بی شکل و صورت اند. گل ها ظریف اند و ناپایدار و اثیری، و نیز لطیف تر از خاکی هستند که از آن می رویند. گل ها آمدند تا پیام آوران عالمی دیگر شوند؛ همچون پلی میان دنیای فیزیکی صورت ها و دنیای بی مثال و بی صورت. گل ها نه تنها رایحه ای مادی داشتند که مشام جسم را می نواخت، بلکه رایحه ای معنوی نیز برای مشام روح آدمی داشتند. گلها مرتبه ی روشن شدگی گیاهان بودند.
هر شکلی از حیات – کانی، گیاهی، حیوانی، بشری – بهره ای از روشن شدگی دارد، با وجود این، روشن شدگی رخدادی ست نادر، زیرا روشن شدگی، جهشی ست فراتر از پیشرفت تکاملی: وقفه ای ست از روند پیشین، جهشی ست به مرتبه ای کاملا متفاوت از وجود، و مهم تر از همه، کاهش سطح مادیت موجود روشن شده نیز هست.
چه چیزی می تواند سنگین تر و نفوذ ناپذیرتر از یک صخره باشد؟
صخره، سخت ترین و فشرده ترین همه ی صورت هاست. با وجود این، بعضی از صخره ها دست خوش تغییرات مولکولی می شوند و به کریستال تبدیل می شوند و بدین سان، شفاف می شوند و نور را از خود عبور می دهند. بعضی از زغال ها تحت تاثیر حرارت و فشار شدید، به الماس تبدیل می شوند. بعضی از فلزهای سنگین نیز در اثر فعل و انفعال های فیزیکی مشابه، به سنگ های قیمتی تبدیل می شوند.
بیشتر جانوران خزنده، وابسته ترین موجودات به خاک، طی میلیون ها سال ثابت ماندند. با وجود این، بعضی از آنها پر و بال درآوردند و به پرنده تبدیل شدند، و بدین سان، از فرمان نیروی جاذبه، که آنها را سالیان سال بسته ی زمین نگه می داشت، سر پیچیدند. آنها خزندگان ماهرتر و سریعتر نشدند، بلکه به مرتبه ای ورای خزیدن و راه رفتن صعود کردند. از زمانهای بسیار قدیم، برای آدمی گلها، کریستال ها، سنگ های قیمتی، و پرنده ها ارزش ویژه ای داشته اند. البته، آنها نیز همچون دیگر شکل های حیات، مظاهر حیات یگانه و آگاهی یگانه اند. بی تردید، اهمیت، افسون، و جاذبه ی ویژه ی آنها برای آدمی، در کیفیت آن جهانی آنها نهفته است.
هنگامی که اندک حضوری به آدمی دست می دهد و او کمی درنگ و توجه می کند، می تواند حضور آن حی لایموت را که جان جهان است، در همه ی پدیده ها و اشکال حیات لمس کند، با او انس بگیرد، و دوستش بدارد. بدون این تجربه ی کیهانی، بیشتر آدمها فقط صورت ظاهر امور را می بینند و نسبت به جان جان و جان جهان بی خبر می مانند. این گونه آدم ها، نسبت به ذات خویش نیز در بی خبری به سر می برند و خود را همان صورت ظاهر و عواطف و احساسات شان می پندارند.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.